Autyzm został uznany przez Organizację Narodów Zjednoczonych za jeden z najpoważniejszych problemów zdrowotnych obecnego świata. ONZ postawiło zaburzenia autystyczne obok choroby HIV, raka czy cukrzycy.
W Polsce diagnozuje się autyzm u jednego na 300 dzieci. W krajach zachodnich jest to nawet jedno na 100 dzieci. Jest to na tyle duży odsetek, iż autyzm stał się problemem społecznym o zasięgu globalnym. Autyzm bardzo często nie jest rozpoznawany w odpowiedni sposób oraz źle diagnozowany. Uważa się, iż dane dziecko jest po prostu źle wychowane, sprawiające trudności wychowawcze, niegrzane lub dziwne. W końcu fizycznie nie różni się od innych dzieci. Jednak często właśnie jest to dziecko dotknięte omawianym zaburzeniem. Czym dokładnie jest autyzm? Jest to całościowe zaburzenie rozwoju dziecka. Oznacza to, iż we wszystkich obszarach rozwoju widać nieprawidłowości. Pierwsze objawy można zaobserwować już dość wcześnie bo nawet u kilkunastomiesięcznych dzieci. Jednak objawy zawsze są widoczne u dzieci, które przekroczyły 3 rok życia. Głównymi objawami tego schorzenia są: przywiązanie się do schematów, problemów w nawiązywaniu kontaktów z innymi dziećmi i osobami dorosłymi oraz problemy w komunikowaniu się. Dzieci często nie rozumieją zachowań innych przez co nie nawiązują z nimi kontaktu. Nie oznacza to, że kontakty te są zerowe. Komunikacja odbywa się tutaj przy pomocy gestów lub pokazywania obrazków w książkach. Autyzm charakteryzuje się przywiązaniem do jednego wzorca czy rytmu myślenia oraz zainteresowaniem wąską dziedziną wiedzy. Pozostałe zmysły również są zaburzone. Dziecko takie może nie lubić kontaktu fizycznego i całkowicie go unikać lub całkowicie przeciwnie – cały czas się przytulać. Pojawić się może również niechęć do określonych dźwięków, hałasów lub strach przed byciem w tłumie ludzi.
Dziecko objęte autyzmem często nie patrzy się w oczy w trakcie rozmowy lub wzrok ma całkiem obojętny. W kontrakcie z rozmówcą nie patrzy się również na wskazywany przedmiot. Dziecko bawiąc się zabawkami robi to w sposób nieprawidłowy (niezgodnie z funkcją zabawki) lub preferuje zabawy samotnie. Często się złości lub przykładowo nie zauważa, kiedy inne dziecko przystępuje do wspólnej zabawy. Niestety diagnoza zwykle jest zbyt późna, a w przypadku wykrycia rodzice nie wiedzą co dokładnie mają robić. Kluczową rolę w leczeniu autyzmu pełnią oddziaływania behawioralne oraz edukacyjne. Rehabilitacja również jest wskazana (istnieją specjalne ośrodki dla dzieci dotkniętych tym zaburzeniem). Przydatne są zajęcia teatralne, hydroterapia , muzykoterapia czy dogoterapia. Skuteczność leczenia jest zależne od tego jak szybko autyzm zostanie zdiagnozowany u dziecka i jak szybko zostanie zastosowana odpowiednia terapia. Rodzice dzieci autystycznych powinny przejść odpowiednie kursy i szkolenia pokazujące jak reagować na zachowania dziecka, jak się z nim komunikować. Niestety obecna medycyna nie jest pomocna w leczeniu autyzmu. Istnieją leki które redukują agresję dziecka, jeżeli są wymagane do zastosowania.
Najnowsze komentarze